ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ၏ ကဗ်ာ မ်ား (၁)

၇တနာ ကဗ်ာမ်ား

(၁)

အေမ့ခက္သည္၊ ေန႔ရက္မ်ားစြာ
ရတနာ …

ေမွ်ာ္လင့္ၾကည္ႏူး၊ စိတ္ကူးမ်ားစြာ
ရတနာ …

တပ္မက္ေႏွာင္ရစ္၊ ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာ
ရတနာ …

ေပ်ာ္ဖူးသည့္ရက္၊ အိပ္မက္မ်ားစြာ
ရတနာ …

ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ၊ ခြဲခြာဆို႔နင့္၊
ေႏြႏွင္းပြင့္လို၊ ေနျမင့္လွ်င္ေျပး၊
ဟိုးေဝးေဝးမွာ၊ မႈန္ေမွးျပက္ပ်ယ္၊
ခ်န္ထားရက္လွ်င္ …

တစ္သက္ေႏွာင္ရစ္ဖြဲ႔၊ လက္ေဆာင္အျဖစ္နဲ႔
အခ်စ္ရဲ့႐ုပ္ျကြင္း၊ “လြမ္းခ်င္း” ကဗ်ာ
ရတနာေလ …
ရင္မွာထာဝရက်န္လိမ့္မည္။ ။

(၂)

႐ွိေစခ်င္သည္ …
နားလည္မည့္သူ၊ အပူကိုမွ်၊
ေဖးမ အားျဖည့္၊ ၾကင္နာၾကည့္မ်ား၊
စကားခ်ိဳျမြက္၊ ယုယရက္ရွည္၊
ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္ႏူး၊ ေနဖူးခ်င္သည္ …. ။

သူကေမ့လွ်င္၊ ၫိႈးေသြ႕ေရာ္ရြက္၊
အလက္မေဝ၊ ခက္မေဝတည့္၊
ေႏြေနထိပန္း၊ ေျကြမည့္ပန္းပါ၊
တမ္းတ ဝမ္းနည္း၊ မနာၾကည္းဝံ့၊
အထီးက်န္ေဆြး၊ ဟိုေရွးေရွးလို၊
ေဝးေဝးကသာ လြမ္းပါမည္ …. ။

သူႏွင္မည့္ေန႔၊ တေန႔ေန႔ကို၊
ေရြ႕ေရြ႕ျဖတ္သန္း၊ လမ္းအဆံုးတည့္၊
မသိမဟုတ္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ကင္းမဲ့၊
ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီလား၊ စကားေျပာေဖာ္၊
ခံစားေဖာ္ျဖစ္၊ သူစိတ္ညစ္မလား၊
ျဖစ္ခဲ့သည့္ဝန္၊ ကိုယ္အလြန္ခ်ည္း၊
နစ္ကြ်ံလင့္ေမွ်ာ္၊ နားလည္ေသာ္မွ၊
အေဖာ္တသက္၊ မေခၚရက္ပါ၊
ေပ်ာ္လ်က္ေပ်ာ္ရာ ေနပါေစ … ။

သံေယာဇဥ္မ်ား၊
စကားအၾကည့္၊ တြယ္ၿငိထပ္ထပ္၊
ေျဖေလွ်ာျဖတ္ခက္၊ လပ္ဟာမြတ္သိပ္၊
တမ္းတစိတ္ျဖင့္၊ ေပ်ာ္ရိပ္ေပ်ာ္ဟန္၊
မျပန္ခ်င္မိ၊ ရွိေစခ်င္သည္ … ။

နားလည္မည့္သူ၊ အတူတကြ၊
အပူမွ်လ်က္၊ ယုယရက္ရွည္၊
ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္ႏူး၊ ေနဖူးလိုက္ခ်င္၊
စိတ္ကူးယဥ္သည္ … ။

(၃)

မေမ့တတ္ဟု၊ ယံုမွတ္ျပန္သည္၊
ေမွာင္ရီမိုးသည္း၊ မလာလဲေလ၊
လာေနမလား၊ ထသြားျပန္ခက္၊
လာလ်က္နဲ႔မ်ား၊ လြဲသြားမည္စိုး၊
မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မည္ … ။

ခေရလမ္းကို၊ လွမ္းေငးေမွ်ာ္ေမာ၊
ျမင္ရေသာသူ၊ ဪသာ္ .. သူမဟုတ္၊
အလုပ္သြားျပန္၊ တရံတဆစ္၊
ခ်စ္သူေတြလား၊ မိုးၾကားေလထဲ၊
ႏွစ္ေယာက္တြဲေပ်ာ္၊ အေဖာ္ႏွင့္ေလ၊
ခေရတန္းေအာက္၊ သူလာလွ်င္ တေယာက္တည္း၊
မလာရဲလို႔လားကြယ္ … ။

ေလတခ်က္ေဝ့၊ မိုးစက္ထိမွန္၊
ျပန္မွျဖစ္မည္၊ မိုးခ်ဳပ္ၿပီကြယ္၊
တကယ္ဆိုလွ်င္၊ အမွ်င္မျပတ္၊
မတ္တတ္ေစာင့္ဆဲ၊ မိုးပိုသည္းျပန္၊
တရံတခါ၊ လာမည္ဆက္ဆက္၊
မိုးစက္ၾကားမွာ၊ ၾကားေယာင္လာ၏၊
သတိေတာ့ရမွာပါ … ။

မေတြ႔ျခင္းျဖင့္၊ ေတြ႔ျခင္းမ်ားစြာ၊
မလာျခင္းျဖင့္၊ ေမွ်ာ္လင့္ရင္ေမာ၊
ေသာကဟု မဆိုသာ …
ဗ်ာပါဟု မဆိုခ်င္ …
သံေယာဇဥ္ တခုခုျဖင့္ …
ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ၊ ခြန္းက်ဴခ်ိဳသာ၊
မမွာမၾကား၊ ခ်ိန္းမထားေပမင့္၊
စကားမ်ားစြာ ေျပာခ်င္သည္ …။

(၄)

ပန္းကေလးေတာင္မွ၊
နမ္းလို႔ မေမႊးရဘူးကြယ္ …
ေခါင္းအံုးမွာ ပါးကိုအပ္
မအိပ္တတ္ပါနဲ႔ အခ်စ္ရယ္ …

ေနထိုးတဲ့အခါ ေနေျပာက္ကေလးေတြ
ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေရေပါက္ကေလးေတြ
အသားကို ထိေနတာေတာင္မွ
စိတ္ထဲမွာ ဘဝင္မက်ခ်င္ဘူး
လေရာင္ကိုလည္း(လဲ) မနာလို
ေလျပည္ကိုလဲ မေက်နပ္နဲ႔
ခ်စ္တတ္လြန္းလို႔ သဝန္တိုတာ
အခ်စ္ ကိုယ့္ကို နားလည္ပါကြယ္ …။

ဘယ္ေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခ်င္ဘူး
ဘယ္ေန႔မွ မခြဲခ်င္ဘူး
စိတ္ကူးႏွင့္ေတာင္ မေဝးရဲ
အိပ္မက္ထဲေတာင္ အူတိုတတ္ပါရဲ့
အမွတ္တရကြယ္ ေျခရာအသစ္ေတြနဲ႔
ကိုယ့္အခ်စ္ကေလ ..
ျဖတ္မရတဲ့ ေဝဒနာခ်စ္။ ။

(၅)

တသက္တာ၌
ႏွစ္ခါေတာင္းပန္၊ မေတာင္းခံပါ၊
တခါႏွင့္မရလွ်င္၊ ဘာမွ မယူခ်င္ခဲ့သူပါ …

တစ္စံုတရာကို၊ ႏွစ္ခါမလုပ္၊
တစ္ခါလုပ္႐ံု၊ ၿပီးျပည့္စံုမွ
အားရေက်နပ္၊ ေနတတ္ခဲ့သူပါ …

တစ္ညတည္းမွာ၊ ႏွစ္ခါမအိပ္၊
သိပ္သတိရ၊ ညညေတြမ်ိဳး၊
တစ္ေရးႏိုးလွ်င္၊ မိုးလင္းအထိ
ဆက္ထိုင္မိတတ္သူပါ …

တစ္ငံုတစ္ဖူး၊ တစ္ပြင့္ခူး၍
ပန္းဦးအိပ္မက္၊ တစ္သက္တစ္ခါ
တစ္မ်က္ႏွာတည္း
ႏွစ္မ်က္ႏွာလည္း မတမ္းတတတ္သူပါ …

ဒါေပမယ့္ကြယ္
ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္
အခ်စ္ကို ေတြ႔ေနဖို႔
အခ်စ္ ကိုယ့္ကို မေမ့ေစဖို႔
ေအာက္က်ိဳ႕ေတာင္းပန္၊ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္
တစ္ရံမလပ္ပါ၊ ႏွစ္ခါမက
တဖြဖြႏွင့္၊ မာနမဲ့တတ္သူပါကြယ္။ ။

(၇)

တစ္သက္တာ ထာဝရ၊
တစ္မ်က္ႏွာသာ တစ္ဘဝလို႔ထင္ပါတယ္ … ။

သူေမ့ေစေတာ့ရယ္လို႔၊
မေတြ႕ေအာင္ တမင္ထိန္း၊
ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနပါမယ္ … ။

တစ္ေန႔တစ္ရက္ေတာင္မွ၊
အေတြ႕ခက္လွ်င္ ဘယ္လိုေမွ်ာ္လို႔၊
ဘယ္လိုေနာ္ ရင္မွာရွိေလမလဲ၊
သူသိမယ္ထင္ ထင္ရဲ့၊
ခင္ခင္ရယ္ သည္ရင္ကြ်မ္းၿပီေပါ့၊
အလြမ္းဆံုး ေန႔ေတြရယ္၊
ေမ့ေနမယ္လို႔ ထင္သလား … ။

အေနေဝးေပမယ့္၊
အေတြးမွာ ႏွစ္ကိုယ္ဆံုရဲ့၊
ဘယ္လိုပံု ဘယ္လိုလြမ္းတယ္ကြယ့္ရယ္လို႔၊
ဖြဲ႔ႏြဲ႔ကာ ေသာကဇာတ္ကိုလည္း၊
ေျပာျပတတ္လွ်င္ သူငိုခ်င္မလား၊
ၿငိဳျငင္လွ်င္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ၊
သိပ္ခ်စ္သူ သူစိမ္း႐ုပ္နဲ႔၊
ထိမ္းခ်ဳပ္ေစသား။ ။

(၈)

ပန္းတို႔၏ဝတ္ရည္မ်ား
ပ်ားရည္ျဖစ္သည္ …

ကမာေကာင္တို႔၏ အသဲ (အသည္း)
ပုလဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ ….

တမ္းတျခင္း အိပ္မက္သည္
လြမ္းရာသီ ရွည္လ်ား။

သူ႔ကိုေတြ႕တဲ့ရက္
သူ႔ကိုမေမ့တဲ့ရက္
ေသာကရဲ့လက္ေဆာင္ေတြ
ေဝဒနာလို ရင္မွာကြ်မ္း
အလြမ္းျဖစ္သြား။ ။

(၁၀)

တိမ္ႏွင့္ လိုက္၍၊ တိမ္တိုက္ၾကားမွာ
ေပ်ာ္ဖူးပါရဲ့၊ သူႏွင့္အတူ။

လေရာင္ဒန္းစီး၊ ေတးခ်င္းညည္းဆို
ခရီးတစ္ေထာက္၊ ေလွ်ာက္ဖူးပါရဲ့
သူႏွင့္အတူ။

တြယ္မက္ဆြတ္ပ်ံ႕၊ ပန္းရနံ႔ထဲ
တြဲဖက္ၾကည္ႏူး၊ ေနေပ်ာ္ဖူးရဲ့
သူႏွင့္အတူ။

ႏိုးေနသည္ဟု
ေမွာင္ရီညနက္၊ အိမ္မက္မက္ဆဲ
အိမ္မက္ပဲကြယ္၊ တကယ္ဆိုက
အိပ္ေမာက်သူ
ဘဝမနက္၊ ေနအထြက္မွာ
ခြဲခြာခ်န္ရက္၊ ထားခဲ့ရက္မည္
သိလွ်က္ေမ့မွာစိုးပါသည္။

(၁၂)

 

ခြဲရက္ခြာစြန္႕၊ ေဝးသြားဝံ့မွ
အပူစေတြ၊ သူမွ် ေဝလို႔
ေျခြႏွင္းတစ္စက္ ၊ ေၾကြဆင္းသက္ေအာင္
မ်က္ေတာင္ဖ်ားဆြတ္၊ သီေဝ့ညႊတ္ခို
စိုရင္းစီးေန
ဪသာ္ ……. ငိုခ်င္းလည္း မရွည္ေတာ႕ပါဘူးကြယ္။

သူခင္းတဲ႕လမ္း၊ သူနင္းမည့္ျငမ္း
ခ်မ္းေျမ႕ဝမ္းေျမာက္၊ လွမ္းေလွ်ာက္ပါေစ
သူငဲ႕ေနလွ်င္၊ ေျဖေျပရာခက္
ေဝဒနာသက္ရင့္၊ လက္ဆင့္ကမ္းသလို
ငို …….. ငို ……… ငိုမွာစိုး
ဪသာ္ …….. ကိုယ္ ……….. ကိိုယ္သာ အဆိုးျဖစ္ေစေတာ့။

ရင္နာစရာလဲ၊ မဂၤလာပါပဲကြယ္လို႕
ရယ္ရင္းႏႈတ္ဆက္၊ ေမ႕ႏိုင္ရက္ေစ
ေမ႕ပါေစကြယ္၊ လြယ္လြယ္ခံစား
ခ်န္ထားပါေစ၊ ကံတရားလို႕သာ ေျဖလ်က္နဲ႕ …….

မေျခြရက္တဲ႕ပန္း၊ အေၾကြခက္တဲ႕ပန္း
အၿမဲလန္းေန၊ အလြမ္းတစ္ခု
ရင္ထဲႏုမ်စ္၊ ျဖစ္ျပီးမပ်က္
သစ္ၿပီးသထက္သစ္၊ ႏွစ္ရွည္လၾကာ
ကာလတာရွည္ေမ်ာ
ေျပာမျပသာၿပီ
အခ်စ္ရယ္ …. ရင္ထဲမွာေတာ႕ ေသာကရာသီ။ ။

 

ကဗ်ာမ်ားဖတ္နိုင္ ဖို႔ၾကိဳးစားျပီးလိုက္ရွာတင္ဆက္ေပးေနပါတယ္မိတ္ေဆြမ်ားအေနနဲ႔ 

fb ေလး like ေလးလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္အားေပးပါရန္ေေတာင္းဆိုလိုက္ပါရေစ